Huuuuu huuuuu Bayram geeelmiiiişşşş!!!!! Günaydın! Her sabaha – şanslıysak – açılır gözlerimiz. Uyandığımızda, dünlerden kalan hikayeleri hatırlar ve böylelikle konum belirlemiş oluruz. Nereden geldim? Nereye gitmeliyim bugün? Hayatın neresinden ilerlemekti amacım???

Otomatik olarak her sabah bunu yaparız. Bu yüzden de ilk aklına gelenler sabahları, yatmadan öncekilerindir. Meditasyon neden var? İşte bu yüzden. Arınmak için hüzünlü her ne varsa… Arınmadan, diğer hikayeleri silmeden ya da en azından etkisizleştirmeden, mutlu hikayeler başlayamaz çünkü…

Bayram sabahındayız. Herkes şanslı mi bayramı bayram tadında yaşayacak kadar..?

Hayatta ölümle ilk tanışmam dedemin gözlerini hayata yummasıyla gerçekleşti. O zaman ben lisedeydim. Dedem çakır gözlü, uzun boylu, çok yakışıklı, bir Boşnak beyefendisiydi. Her zaman fötr şapkası başında hatırlarım O’nu.. Takım elbiselerinde tek toz olmayan, hani janti denir ya. Öyle bir dedem vardı benim…

Bahçelerindeki küçük incir ağacına çıkarırdı beni.. Benim kadar küçüktü incir ağacım… Bana göre çok yükseğe çıkardım:) Dedem de zaten bir devdi… Kocaman avuçlarına sığardım….

Bir de kirazdan küpeler yapardı kulaklarıma. Dünyalar benim olurdu kulaklarımda bal bal kirazlarla ortalıklarda dolaşırken:) Kiraz küpelerimi yerdim bol bol… Meyvelerin böyle yedirildiği bir çocukluk… Ne büyük zenginlik… Ne şifalı anlar…

İlk kız torun bendim, hatta o zamanlar tek kız torun bendim… Diğerleri ben ortaokuldayken falan doğmuşlardı yanlış hatırlamıyorsam. Yani çooook kiiiiymetliydim.

Kiiiymetli…

Annem beni öyle severek büyütmüştü ki.. Beni öptüğünü pek de bilmem koca ömürde. Diyeceksin ki nasıl sevmek bu ya??? Öpmeden sevmişmişmiş!? Evet. Annem hep sarılır koklardı beni… Öpmeye kıyamamak ne demek ben biliyorum….

Biri beni öpmeye kalktığında, – hatırlamayacak kadar küçükken ben:) – “ Öpmeyin beni. Ben kiiiymetliyiiim!” dermişim:)))) Çok gıcık olurmuş beni öpemeyenler:) Biz Annemle bakışırmışız hınzır hınzır… Gözgöze anlaşmalarımız, doğumla başlamıştı Annemle… Ve hiç bitmedi…..

Kıymetli olmak… Böyle büyüttüğü kızının “ Büyük Kıymetlisi “ oldu canım Annem, anlamlı ömrünün her anında… Sultanım… Nefesim… Herşeyim… Zümrüd-ü Ankağam…….

Annemin “ Küçük Dünası “ olmak, dünyamın en güzel gerçeği oldu hem de her yaşımda… Bayramlar bizim evde 365 gün vardı.. Annem zaten “Bayram “dı….

Hiç bir şeye üşenmeyen, tazecik, akıllı, bilgili, hayat dolu, seven, önemseyen, gülümsemenin sadaka olduğunu bilen, masada en güzel gülümsemesiyle kadeh kaldıran, her cuma gecesi ölmüşlerine okuyan, yerde bir taş görse hemen kenara çeken, bir hizmet alırken çalışan insana yüreği ile konuşan, yaradılanı hep hoş gören yaradandan ötürü…, , çok sevilen, aklı hep başında, mantıklı, ruhu hep denge içinde, erkekten daha erkek, kadından daha kadın, anlatılmaz, gerçekten ancak yaşandığında ruhunda hissedebildiğin bir “ İnsan” annem…. Dı demiyorum… Dili, vakti geçmeyecek bende asla… Nurlar içinde yatarken de…..

Bugün bayram… Sabahını öğleye doğrultan günün sularında yazıyorum bunları.. Bayramda okunuyor ezanlar şu an… Annemi hissediyorum ve tüm ölmüşlerimizi….

Ölümden bahsetmek hep üzücü gelir. Ve insanlar ölümlü şeylerden konuşmayı hiç sevmezler. Ölüm demek hep ayrılık, ayrılık demek hep acı.. Yalan değil tabi.. Tarifsiz duygular ve de doğru.. Ama ölüm demek sadece bunlar demek değil….

Yabancı filmlerde cenaze sahneleri vardır. Herkes çıkar ve sevdikleri için bir şeyler söylerler. Gülümseyerek ya da ağlayarak ama güzel şeyler anlatırlar orada. Anarlar sevdiklerini… Ben bu kısmını hep hayranlıkla izlerim o filmlerin.

Ölüm var ve hepimiz bir gün bunu tadacağız. Bunu kabul edip, boyut farkı oluşan sevdiklerimizi anmalıyız. Onları hissederek, anarak yaşatmalıyız. Bu kötü, iç karartıcı olmamalı. Tam aksine bu hayat vermek. Hem diğer boyuttaki canlarımıza hem de kendimize… Çünkü ben Annemi anmadan nefes aldığımı hissetmiyorum…..

Bugün bayram.. Dün Anneciğimi ve tüm akrabaları dualarla ziyaret ettim. Annemle oturduk konuştuk. Sanırım 1,5 saat güzel Anneme herkesten bahsettim – ve kendimden… İnsan sadece Annesiyle her şeyi “ gerçekten “ konuşabiliyor. Bundan artık eminim.-…

Bir insanı ruhen seversen, her boyutta ona dokunabilirsin. Anneciğime sarmaş dolaştım dün ve şu an da bu böyle. Bedensiz ve mekansız sevmek bu. Bunu da bana Annem öğretti. Bir insanı bedeni olmadan, dokunmadan sevebilmeyi… Karnındaydım ben bunu öğrenirken….. Hepimiz gibi….

Bugün bayram… Kahvaltı sonrası kahve içtim. Klasiğim… Bir oğlum var. Onunla lezzet topları yaptık kahveye hazırlık. Ona bugün güzel şeyler yaşatacağım. Çünkü bayramlarının, benim bayramlarım kadar mutlu olması gerekiyor, ileride gülümseyerek anlatacağı anılara sahip olabilmesi için… Ve hayatın devam edebilmesi için…

“ Ölenle ölünmüyor.” diye bir söz var. Evet. Ölenle ölünmemeli zaten. Ölenle eksiliyor insan. Ama hayat devam ediyor. Ölenle yaşamalı insan. Ölen ölmüş olmamalı. Öyle bir sevmeli, öyle bir anlatmalıyız ki sevdiklerimizi, diğer boyutta bizlere çoook güçlü sarıldıklarını hissedebilecek kıvama böylelikle gelmeliyiz. İnanıyorum, sevgi her boyutta hissedilir. Sevgi, evrende tek ortak lisandır. Sevgi, gerçekten şifadır.

Seni Seviyorum Annem….

Seni Seviyorum Oğlum…

Seni Seviyorum Abim…

Seni Seviyorum Evren…

Seni Seviyorum…. – beni şu an okuyan can…-

Bugün bayram… Herkesin bayramı kutlu olsun! Kavurmalar pişsin, kavurmayanlar başka şeyler yesin:) Malum salgın kıyamet ortamı. Misafirlikler pek yok. Olsun. Ne demişler “ Gönüller bir olsun…” Bedensiz ve mekansız sevmeler hissedilsin… Bayram, hakikaten bayram olsun…

Nice olsun nice, niceleri olsun ömürlerimizde. Bak şimdi kendine ve etrafına. Kimler var varlığında bayram olduğun? Bunu bilemeyebiliriz. Yani birinin değerini varlığında anlamak nadir bir şey “ genelde “. O zaman şöyle düşün. “ Olmasa ömründe? Çok üzüleceğin..? O kim???”

Bunu farkettiğin zaman, yaşam daha anlamlı olacak. Sarıldıklarını ve vazgeçtiklerini iyi ayrıştırdığında, pütürleri azalacak yaşam yolunun.

Bugün sevdiklerinle muhteşem bir bayram yaşa! Sarıl. Bedensiz ve mekansız sarıl! Tüm ruhunla, ruhuna karışırcasına sarıl! Bu kadar işte:)

Böylelikle bayramın bayram olsun….

Bayramımız Mübarek Olsun…..

Bu harmandalı, eskilerde bir şeker reklamında kullanılmıştı… Sizlere bayram armağanım olsun….. https://youtu.be/yB1L6ocyCGg