Uy! Andım Sizleri, Uyanınca:) Ve Yazdım Hala Yaz’da…

Güzel bir Salı. Ağustos’a veda ederken son yeşil yapraklar, uyandım az önce. Bir sessizlik karşılıyor insanı uyandığında. Tabi sessiz bir dünyadaysan:) Bu iyi mi kötü mü tartışılır:)) Hatırlıyorum yardımcı kadının bin defa söylememe rağmen, gürültülü şeyler yaptığı sabahları. Ya da oğlum henüz bebekken bir ıngak sesine koştuğum hayli erkenci vakitleri. Daha da geriye gidince Anneme varıyorum tabi ki. Müzikli sabahlar dönemine…

Sabahları şarkılarla uyanmak…

Mutlaka bir müzik çalardı evde. Annem uyanmışsa, şarkılar da uyanırdı onunla birlikte. Mutfaktan süzülen iştaha davetkar kokular da sabahı sabah yapardı hani. Şımarmak ne güzeldi o sabahlar. Gelir öpe koka uyandırırdı Annem. Uyumadığım halde, hemen yumardım gözlerimi ki gelip benimle uğraşsın. Mevsime göre ayarlı bir sıcaklığı vardı annemin. Saçlarımı, yanaklarımı seven elleri kış mevsiminde sıcacık, yazlarıysa şelale gibi ferah olurdu… Her bir dokunuşu huzur olurdu, güven olurdu, yaşamak olurdu yüreğimde…

Özledim…

Göğe bakıyorum şu an. Mavisi bol sabahların eğlenceli rengi beni yaşamaya çağırıyor. Diyor ki “Hadi güzel bir kahvaltı vakti! Silkelen ve başla yeni güne!” İçime mis gibi havayı da alıp, havalı havalı kahvaltıyı hazırlamaya başlıyorum:))) Nasıl da severim uyanır uyanmaz bir şeyler yapmayı(!) Bazıları öyledir, uyanır ve kurmalı bebek gibi anında çalışmaya başlar. Çok dürüstçe söylemeliyim ki ben onlardan değilim. Uyanınca şöyle bir atacak kendini insan yapmak istediği her ne varsa ona. Denizse yüzecek, yolsa yürüyecek, bisikletse km’lerce akacak falan. Ama Anne olmayı Annemden öğrendiğim için içimdeki Yay burcu bile mutfağın yolunu tutuyor tabi ki:) 9 yaşında bir adamın anılarında güzel bir Anne olmalı değil mi? Seve seve yapıyorum elbette her yaptığımı lakin insan durup düşünüyor. “

Acaba ben şu hayatta ne istiyorum ve nasıl yaşıyorum?”

Sorsana kendine. Doğduğundan beri yaptıklarına bir bak lütfen bu sabah. Ben şimdi mutfağın sandalyesine ilişik konumdayım:) Az sonra hayatın getirdiği işsel haller de devreye girecek. Güle otura farkediyorum yine şu an. Ve sen de iliş bir yerlere, düşün hadi. Hey! Gün içinde yaptıklarının ne kadarını yapmaktan hoşlanıyorsun? Yaşamak için yaptıkların, yaşama sevincini coşturabiliyor mu? O kadar önemli ki bunları farketmek. Diyeceksin şimdi “Ama artık öyle ya da böyle akıyor zaman. Neyi neresinden değiştirebilirim ki?”

Doğru. Zamanın aktığı doğru elbette. Ve her şeyi her yerinden değiştirmek gayet mümkün.

Üniversiteye yeniden gitmek belki sabrını zorlar ya da zamanını yettiremeyebilirsin. Ama kendini keyif aldığın konular hakkında geliştirmen mümkün. Eğilimlerin seni mutlu eder. Yapmaktan keyif aldığın şeyler yaşam enerjini yükseltir. Şimdi düşün eğer şu an yapmakta olduğun işi yapmasaydın, ne yapardın? Bu sorunun cevabına göre yol almaya başlayabilirsin. Hayalindeki amaçlarına yönelik her ne varsa bul ve hayatına kat bu andan itibaren. Bir enstrüman çalmak istiyor olabilirsin. Deneyler yapmak içinden geliyor olabilir. Hepsiyle ilgili eğitimler de kitaplar da var.

Diyeceksin ki acaba zaman var mı?

İnan bana zaman hep var. Sadece sen acaba yeterince hareket edebiliyor musun? Buna bak. Ve şunu bilmelisin, keyif aldığın her şey sana sadece güç katar. Seni yormaz. Bence bugün bir denemelisin. Yaşam yolunda görevlerin neler? Sorumlulukların neler? Sen bunların ne kadarında gönüllü, ne kadarında kurbansın? Zorla yaptıklarına bak bir. Zorla yapmadıklarına bak. Sonra da gülümse:) En büyük hatamız, olmayanla olana dertlenmek. Bu daha da beter bir enerji kaybı. Tam da aksine yeniden başla! Hem de hemen! Diyeceksin ki madden ve manen buna yeterli mi herkes? Ben de diyeceğim ki İnan sevdiğin bir şeyler zaten sana her ikisini de kendiliğinden getirecek. Sen sadece bahanelere bürünme yeter! Kalk yerinden ve sana uymayan akışta sürüklenmekten kurtul. Al eline küreklerini ve kendi hikayen için yönüne sahip çık. Bu mücadele sana muhteşem hikayeler armağan edecek. Kendinle gurur duyacağın gerçek yaşanmış hikayelerin olacak. Bence bu harika.

Zaman geri alınamıyor ama… Ya gönül işleri ne olacak..?

En zorlu konu gibi değil mi? Ama değil:) Gönül de senin. Olanla olmayan sana seni getirir. Acırsın ya da bahçe bahçe açarsın. Hepsi sana ait ve olması gereken yaşanmışlıklar. Böyle düşünürsen, daha iyi hissedersin. Çünkü dün denen şeyi değiştirme gücün yok. Olmuş. Bitmiş. Belki de hala bitmemiş bir saçma ilişkidesin? Kısacası yine kendinde olman önemli. Dün bitti. Ama şu an yaşıyorsun. Gerçekten yaşamıyorsan da… Bir an önce hayatına sahip çıkman gerekli! Bitmesi gerekeni bitir. Başlaması gerekeni de erteleme. “Neden bunlar oldu?” Yanlış soru. “Artık yeni bir hayat benim. Şimdi neler istiyorum?” İşte doğru olanlar bunlar. Şimdi neler istiyorsun?

Dün yaşadıkların artık sadece anı. Ama şu an yaşadıkların hayat!

Hayatının alanlarını belirlemelisin. Bu alanlarda tecrübeler, zor anların için güzel enerjiler ve her şey var. Her alanda kendinle barışık olman ve ne istediğini bilmen çok önemli. Ancak bu şekilde dengede olabilirsin. Yoksa dün ağzın yandı diye bugün yaşamayan biri haline gelirsin. Gönül işlerin yolunda gitmedi diye, kalbini çöpe atabilirsin. Ve işte böyle böyle yazık edebilirsin belki de ömrüne ömür katacak nice nice mucize anları… Yapma! Bunu kendine ve evrene yapmaktan vazgeç! Evet evren. Çünkü onun güzel enerjilere ihtiyacı var. Evren tükendi evren!

Artık sandalye ile ilişiğimi kesme vakti geldi benim için:)

Kahvaltıya hız vermem gerekli:) Sonrasında da tam da anlattığım gibi akacak zaman benim için. Pandemi yüzünden engellendiklerim hariç, iç dünyamın barışıklığı ile mutlu bir günde olacağım. Evet dünya gündemi başka ama dediğim gibi elimden geleni yapmakla birlikte her şey adına, kendimi yaşamayı da unutmayacağım. Unutma ki bu dünyada iznin olduğu sürece yaşamak gibi bir sorumluluğun var. Ve lütfen… Artık kendine sorunsuz olma…….

Gülümse:)

Sevgilerimle…