Kalanların Gidenlerine İthafen….

Gözlerine okyanuslar mı doldu senin?

Döküldüğün yerden,

Tükenmez acılar mı biriktirdin..?

Hangi çığlık sesini duyulmaz etti, söylesene

Suskunluğunu açıklar mı bir dilsiz ya da gece?

Yalnızlığın ısırdığı yerden mi kaptın bunca soğuğu

Üşütüyorsun aynada her sabah….

Sonra buz gibi bir güne başlıyorsun

Sövmeden ve gülmeden…

Melekler korku dolu…

Yaşaman gereken hayat ardında…

Sana koşamıyor, sen hüzne kaçtıkça…

Yapma…

Yapacak bir şey mi kalmadı artık yoksa..?

Ah…

O acınası çaresizlikten mi geçtin sen?

Deli eden yokluklara mı düştün…

Nefesini tutamadın mı içinde sevdiklerinin..?

Sözlerini tutamadın mı yoksa….?

Bunca suçluluğun hep, bundan mı..?

Ah…

Giden gidiyor diyorlar bir de…

Kalan kalıyor da

Ya bu kuşum ne oluyor peki???

Kimselerin bilmediği kalanlar var bu dünyada

Eksik kalanlar…

Zamana yalandan uyanlar…

Herşey geçti gibi yapanlar…

Gidenler gitti mi sende?

Kaldın mı hiç geriye peki?

Küçücük bir zerre..?

Terliklerini giy diyenin kalmadı mı şimdi?

Terliklerin bile mi yok hatta..?

Ne şanslıydın sen sahi,

Bir zamanlar bu hayatta……

Annenin elleri, saçlarında büyürken,

Küçücüktü öcülerin….

Artık her karanlıkta,

Batıyor beklediğin tüm gemilerin…

Çay fincanın demliğini bitiremiyor mu artık?

Gökkuşağı çıksa,

Somurtacak mevsimde mi asıldı yüzünün günü..?

Ah güzel yürekli yaşlı çocuk…

Ne vakit oldu zaman bir hayli…?

Ne vakit sevdiklerin,

Çerçeveler arkasında sarsmaya yüz tuttu…

Ne vakit bu bağlar bahçeler kurudu…?

Devran döndü, büyü bozuldu..?

Ne vakit masalların hepsi de yalan çıktı?

Ne vakit iyileşecek hastanın doktoru ayağına varmadı..?

Gözlerine okyanuslar dolmuş senin….

Döküldüğün yerde artık…

Tüm sormadan gidenlerin…