Bayram

Bayrama az kala nasılız? Geleneksel ve yenilikçiler olarak 2 tatta yaşanan bayramlara bu sene başka bir kıvam karışmış oldu. 2020’nin korkunç bayramları…! Literatüre bayramsız bayramlar olarak girmesi gerekli bayramlar… Çok mu karamsarım?? Çok mu gerçekçi..?

“Nerde o eski bayramlar…” Bu klişeyi herkes bilir sanırım. Öyle bir klişedir ki kimin genç kimin yaşlı olduğunu anlarsın bu sözden:) Biri eğer eski bayramları özlemeye başlamışsa, onun bir ayağı çukura maalesef düşmüştür(!)

Pandemi denen berbat şey sayesinde tüm jenerasyonlar bu iç geçirmenin etrafında toplandık, kamp ateşini çevreler gibi(!) “ Beğenmez miymişiz bakalım geçen bayramları! Alalım bize pandemili bayramları(!) – Aman ağzımdan yel alsın! Almayalım!!! – Şimdi herkes o mendilli, o ev yapımı baklavalı, o akraba ziyaretli bayramları ya da yıldızlı yıldızsız tatilli, o dinlenmeli falan olanlarını çok özledik değil mi….

Şimdi tatile de gidemezsin büyüklerinin yanına da….. Gidersin de…. Nerdeeee o fütursuzca nefes aldığımız günler be…. Ah….

Ben hiç bir bayramı Annemden ayrı geçirmedim bu berbat yıla kadar… 2020… Dünyanın mavisini kaçıran zor yıl… 1 Nisan 2020’de Annem’i sonsuzluğa yolcu ettik… Tuhaf seyahat… Pandemi yüzünden değil, sebep Kanser. – Aslında asıl sebep vade… Ben inanıyorum nefes sayısına. – Okumaya devam et lütfen. İçini asla karartmayacağım.

Şu an bu yazıyı okuyan senin de bu hastalıkla bir alakan olabilir? Korkma. Eğer yaşayacaksan yaşıyorsun. Fazla takılmamak gerek bu yaşam süresi olayına. Ne yapsan olmuyor bazan ya da ne olursa olsun hayat kaybedilmiyor. Yani gülümse. Yaşam serüveni herkesin başka başka. Herkesin Annemden daha şanslı olmasını diliyorum yürekten…

Bayram… Gelenekselciler, yenilikçiler kala kaldık cümleten yerlerimizde:) Herkes olduğu kadarın çok farkına varmış oldu böylelikle. Kapını kapadığında ne kadar yalnızsın??? Ah bu soru… Ailenin önemi su yüzüne daha bir çıkmış oldu. Aile oluşturmak. Zor günlerde birlikte yol alabilmenin gücü. Hepsi gün gibi aşikar oldu. Acaba bu günyüzü gerçekleri nelere sebep oldu?

Aile kurmuştun. Ama sürekli uzaktınız, iş güç. İlk defa bu kadar yakın ve bu kadar büyük sorunlarla debelendiniz. Nasılsınız? Hala sevgi dolu mu yoksa boşanmanın eşiğine mi konuşlandınız? Pandemi gerçek ile imitasyon evliliklere projektör tutmuş oldu (!) İyi de oldu. Dünya zaten yalan ilişkiler de mi yalan olsun yahuuu.

Bekarlar sultanlığın aşırı yalnızlık olduğunu karantinalarda gayet anlamış oldular. Hepimiz kendimize göre birşeyler anlamış olduk kısacası. Yerdiğimiz bayramların ne kadar da güzel olduğunu anladık en azından, bu kesin. Hakikaten nerede o eski bayramlar…

Ben geleneksel bayramlara inanan biri olarak, canım Annemle, Kocaman aile bayramlarında çocuklar gibi şendim hep.. Gezerdik, yer içerdik… Güzel mekanlarda olmayı seven bir aile olduk hep. Ne özgürlüktü istediğin yeri sadece bir telefonla rezerve edebilmek… İstediğin masanın güzel misafirleri olabilmek. Yemeğin üstüne gelen o booool köpüklü kahveyi höpür höpür içebilmek… Hepsi de bahaneydi… Kahve gibi…

Güzel olanı hep birlikte olabilmekti… O sevdiğin sesleri hep birlikte duyabilmekti. Bayramlar bunun için işte en güzel gelenektir. Sesler… Dokunduğun o güzel tenler… Tene dokunmak deyince neden hemen farklı şeyler gelir ki insanın aklına? Yazarken bir tedirgin oldum ben bile. Tene dokunmak… Annemle öyle güzel sarmasarışık olurduk ki biz mesela…… Çok önemli dokunabilmek… O güzel mübarek elleri öpebilmek…

“ Annenin yüzüne bakmak dahi sevapmış. “ derdi benim güzeller güzeli Annem…

Hayattayken sevdikleriniz – şimdilik “, bayram yapın sık sık.. Bayramda da bayram haricinde de. Dokunun parçası olduğunuz bütünlere, büyüklerinize… Sevgiyi bir bebek gibi için. Sevmek ve sevilmek en öz olarak ailede yaşanabilir bir şey. Gerisi var ya da yok yani varla yok arası derler hani:)

Nerde o eski bayramlar kısmını, bir ağızdan söylemek gibisi var mi? Göz göze, nefes nefese bayramlar gibisi var mı…? Tadı tuzu kaçmamış bayramları yaşamak gerek hem de çooook yaşamak gerek.

Nice sağlıklı, huzurlu, mutlu, sevdiklerimizle birlikte coşku dolu bayramlar dilerim.. Her iki dünyaya… Sevgilerimle…..