A.R.F

Yarın A.R.F mi yoksa Arefe mi? Aslında söylendiğinde ikisi de aynı şeyi anlatır gibi. Fonetik olarak aynı. Ama içine baktığında biri bomboş biri dopdolu… Kime göre? Neye göre?????

Kurban Bayramını ya da bayramları sevmeyenler, bayramların ruhuna yakın olmayanlar yarının adına A.R.F. diyorlar. Ne anlama geliyor bu 3 harf? Hiç anlama… Ama Arefe öyle çok anlama geliyor ki…

Yüreğin inançla dolması öyle güzel ki. Hiç bir zararı yok. Diğerine kötü davranmayan her şeyi seviyorum ve sevdiğim her şeyde de diğerine zarar vermemek düsturum. Neyse. Bu konular ne zaman açılsa öyle derinleşir ki aman düşmeyelim kuyuya..(!)

Ben de bayram ve tüm özel günleri sevenlerdenim. Çam ağacı da süslüyorum – ki çam ağacı süslemek eski bir Türk geleceğidir. Nardugan adı verilen bayramlarda çam ağacı süslenirmiş. Nardugan, güneşin doğuşu anlamına gelir. Bundan başka bir yazımda uzun uzun bahsetmek isterim. – bayramları da kutluyorum, kandillerde de yüce Allah’a dualarımı gönderiyorum – inşallah kabul olsun.. –

Arefe günü demek, bayrama hazırlıkta son rütuşların yapıldığı gün demektir. Tatlı yapılan evlerde şerbetin döküldü gece tam da bu Arefe gecesidir. Ah nerde o eski ev baklavaları… Pratik hayatlara alışarak büyüyen bizler, geleneklerimizi unuttuk…

Ve bu aslında kültürel bir erozyon. Kültür sadece toprak altından çıkanlar değil ya da bir tabloda, bir notada değil. Kültür, bir topluma ait herşeydir ve toplumlar kültürlerine sahip çıkmalıdırlar. Kültür, bir toplumun karakteridir…

Allah rahmet eylesin, Annenannem bir güzel yapardı ki ev baklavasını.. Hakikaten baklava şeklinde baklavalar vardı eskiden:) Şimdi baklavalar dikdörtgen, kare falan işte:))) Şekil şekil baklavalar, nerde evde yuvalarlanan oklavalar…:) Ruhun şadolsun anneannem… – Muazzez’di adı anneannemin….. –

Bir de Seher teyzemiz vardı bizim. Onun da mekanı cennet olsun inşallah tüm ölmüşlerimizle birlikte… Öyle güzel bir komşuydu ki aslında yan dairedeki öz anneannemdi… Bana hep böyle hissettirdi ve hepimize…. Arefe günü geldi mi bir bakmışız bir tepsi baklavayı uzatıyor kapıdan… Ah… Şerbetini hazırlardı rahmetli Annem… – Mekanın cennet olsun güzeller güzeli Annem… İnsan Annesine öyle zor “Rahmetli “ diyor ki… –

Arefe günleri kıyafetler hazır edilirdi.. Bayram sabahı herkes banyolarını yapar, mis gibi kıyafetlerini giyerdi… Benim çocukluğum bayramlarda hep anneannemlerde geçti… Arefe günü ayrıca sevdiklerinle kavuşmak demekti…

Arefe günü ayrıca mezarlık ziyareti günüymüş… Onu da 2020’de öğrendim… Annemle… Yarın ben de Arefe gününün gereklerini bir evlat ve bir anne olarak yerine getireceğim – nasipse – Erkenden oğlumla Annemi ziyarete gideceğiz… Dualar ve çiçekler armağan edeceğiz. Ben uzun uzun konuşmak istiyorum yarın. İnanıyorum onlar duyuyorlar çünkü… Ben de her zerremde duyuyorum büyük kıymetlimi…

A.R.F. ile Arefe arasında böyle farklılıklar var işte. Bu yazıyı hüzünlenmek için yazmadım. Sadece içinizdeki güzel duygulara dokunmak içimden geldi. Bir işaret olmayı diledim. Hayatta anlamlar kadar varız. Yoksa öylesine gelip gitmiş oluruz bu dünyadan.

A.R.F değil de Arefe tadında bir yarın diliyorum hepimize. Her iki cihan için de elimizden gelen her şeyi yapabilirsek, ne mutlu bize… Bizleri izleyen güzel yüreklere örnek olduğumuzu da bile bile… Bu gün ne görüyorlarsa evlatlar, yarın onları yapacaklar karşısındakilere. Ona göre… Nice sevgi, anlam, huzur, neşe dolu Arefelere……