Gece’lik:)

Gece kimindi? Geceye ait hissedenindi gece en çok. Severim ben geceyi. Karanlığı, tüm çarpık kentleşmeyi gizler. Işıklar aynıdır gecede. Gecekondularla yalılar karışır karşı sahilde. Adalet vardır gecenin renginde….

Ay herkesindir. Biri diğerinden daha karat bakamaz O’na(!) Kimse “ Benim!” diyemez Ay için. Rezerve edemez. Birine alıp da hediye edemez. Anlam paylaşanlar ancak, onlar “ Bizim “ diyebilirler. Yalnızca… Bedavadan romantizm de cabası:) Ayışışında dans…! Neresi olursa olsun eğer Ay ve ışığı varsa, tılsım oradadır.

Ay… Tüm atalarının bakışlarının onda olduğunu hiç düşündün mü? Büyük büyük büyük anneannen mesela… Ona bakıyordu bir gece vakti? Belki bebeği karnındaydı uykusuz bir hamile gecesinde..? Belki evlenmeden önceki son gecesini yaşarken bakıyordu Ay’a, o tüm hayallerinin kendisiyle büyüdüğü odasında….

Annen ve Baban da Ay ışığındalar mesela… Onların o güzel yaşları… Aşkları….. Seni bu dünyaya davet etmeden önce, öyle çok bakmışlardı ki göğün güzel nuruna… Yakamozu izlemişti baban, annenin bakışlarında… Havai fişekler çakıyordu annene bakarken, babanın gözbebeklerinde, yüreğinde, sevdasında…

Ne de olsa o zamanlar tv ve türevleri de yoktu… Ne mutlu… Birbirlerine ve aynı yöne bakabilecek kadar özgürlerdi uyaranı az dünyada… Şimdi öyle mi ya! Sürekli bildirimler dıtlıyor!!! Herkesin aylık planları var hatta yıllık… Otomatik hayat”cık”lar, robotik insan”çağız”lar… Ay!!! oysa bir söz var… “ Kul kurarmış, kader gülermiş…” Nereye plan yapıyorsun eeeey ahali….?!

Dünyadaki en güzel bakılan, en uzak şeydir Ay. Kim bakarsa baksın, yüreği anlam dolar. Herkeste benzer etkiler yaratan ışıktır O… Mesela Ay parlaklığını Güneş’ten alıyor. Asıl kaynak Güneş. Ama baksana Güneş’e hadi:) Yaaaa:) Burada felsefe başlar:)

Bazan kaynağı değildir ihtiyacın olan. Sadece yansıması sarar ruhunu. Daha fazlası her zaman iyi değildir yani.. Yetenini bulmaktır mucize. Tıpkı, Ay gibi…

AY ruhunu aydınlatırken, gecede gizlenirsin. Herkes uyur, sana kalır dünya. Enerjiler etkisiz hale gelir. Frekanslar karışmaz yani:) Adana arada olmaz:)) Rüyalar aleminde akarlarken onlar, sen, en çok “Sen” olabildiğin saatlerin keyfini sürersin…

Ay her zaman yarenindir, şahidindir. Ne güzel de söyler Rafet El Roman. “ Yalancı Şahidimdir Ay Benim“. Bugünkü şarkımız da bu olsun o zaman:) Benden hepimize gelsin… Yazının sonuna ekleyeceğim.

Gece herkes yüreğini açmaya daha müsait hale gelir. Karanlığın ya da o mum alevinin huzuru, güven verir. Projeksiyon tutulmuş bir bez olmaktan kurtulduğun saatlerindesindir günün. Bu yüzden daha doğrucusundur. Daha özgür…

Gece sohbetlerinde Pandora’nın kutusu hep açılır:) Ah o pijama partileri..! Ne güzeldir. Ne güzeldi hatta… Keşke yine yapsak ama işte. Büyümek hayatın tadını kaçırıyor. Ben büyümedim ama çevren büyüyünce, tek başına pijama partisi yapılmıyor…

Gece şiirdir. Ruhundan dökülen aşkı dansa çevirir yıldızlar. Bakışların sese bürünür. Sözsüz sözler verilir gecede. Gece en tatlı cennettir, iyi kalplilerin mabedinde… Şiir kalır yürekte. Şiir ezberlenir.. Şiir unutulmaz…

Gece… Ay… Karanlık ve aydınlığın en güzel portresidir. Gece ve Ay, kendinle ve yüreğinin bağlı olduğu ruhlarla buluşma yerindir…. Onunla aynı anda Ay’a bakıyor olabileceğini düşünebilirsin Ay’a bakarken. Ve muhtemelen de düşündüğün başına tam da o an gelmiştir. Gözleri gözlerine mutlaka değmiştir… Bu defalarca olmuştur, olacaktır da…

Mutlu aşklar vardır. Bitmemiş her aşk mutludur:) Yarım kalanlar, daima sevgilidirler:) Ve işte onlar, Ay’da bütünlenirler…

Aya bakarken ben, Annemle de konuşurum… Ay’a fısıldarım… “ Ona sevgimi söyle… Bakışlarımı yansıt kıynetlime… O’nu karanlıkta bırakma… “ Hissederim… Aydınlığını Annemin….

Geceyi severim…. Gece sever beni… Platonik bir durum yok şükür:) Ay… Sen biliyorsun gerisini ve hepsini….

İyi geceler…