Dün Öğretmenler Günü’ydü. Çok değerli aydınlıklarımıza adanmış, çok özel bir gün. Klişe olan şeyler, anlamsızlaşır. Rutinde yaşananlar, heyecanından yitirirler çünkü. Alışılır olurlar. Özel günler de böyledir, “eğer yüreğinde hissetmezsen” o günü. Eğer hakkını vermezsen. O güne özelliğini katanı, ruhunda anlamazsan…
Öğretmenler Günü gelir her 24 Kasım’da.
Şiirler, fotoğraflar, mesajlar, öğretmenler için düzenlenen yemekler, çiçekler, hediyeler… Bu rutinlerin bazıları, eksik kaldı tabi pandemi dolayısıyla bu sene. Aman biz eksik kalmayalım, budur asıl mesele… Peki sen ne hissedersin bu gün? 24 Kasım öğretmenler için çok güzel bir gün. Peki öğretmen olmayanlar için 24 Kasım nasıl bir gün? Robotik olarak güne uymak mı? Yoksa şöyle bir durup da hissetmek mi hayatına dokunmuş tüm öğretmenleri..? Hatırlar mısın öğretmenlerini? Senin için neye benziyorlar bugün, o güzel emekçi ruhlar? Zamanın içindeyken sadece göz görürüz, saç, boy. Yani eşgali iyi kavrar algılarımız. Zaman geçer, unuturuz şekilleri… İşte o zaman gerçek kalır geriye. Kişinin detayları kaybolur, hissettirdikleri kalır yürekte…
En güzel öğretmenin kimdi, kimlerdi?
Sence hatırlanmaya değmezler miydi? Böyle şanssız biri de olabilirsin elbette. Herkes yaşadığını bilir ve kimsenin kimseyi kınamaya hakkı da yoktur. Bu hüzünlü deneyimleri de ele alırız bir gün. “Şimdilik” kenara bırakıyorum, sadece “şimdilik”. Çünkü bir öğretmenin ne kadar güzel olduğunu anlattığımız gibi, nasıl olmaması gerektiğini de anlatmamız ve de anlamamız gerekiyor. Eğitim şart diyoruz ya hani. Evet, eğitim şart, eğitimci için de eğitim şart. İyi bir eğitmenin, iyi bir eğitim almış olması çok gerek, çok şart. Hem anlatacakları zengin olmalı öğretmenin, hem de yüreği kocaman olmalı. Öğrenci ruhundan anlayabilmeli öğretmen dediğin. Kalp kırıp öcü olan değil, empati kurup öğrencisiyle yol arkadaşı olabilmeli “gerçekten” öğretmen… Bunlar aşırı önemli….. Bunun için de öğretmenin bütçesi, eksileri görmemeli.. İnsanın önce cüzdanıyla kalbi ferah olacak elbette. Yoksa nasıl gülümseyecek ki?!
Öğretmenler çok bilmeli! Çok gezip göre’bilmeli…
Gelişmiş dünyada öğretmenler gezdikleri gördükleri ülkeleri anlatırlarken, ülkemizde bu böyle değil. Ne anlatanı gidip görebilmiş ne de dinleyeni… Oysa öğretmenin özellikle bir şeyi anlatabilmesi için o şeyi deneyimlenmiş olmasına son derece değer veriliyor gelişmiş ülkelerde. Bizde durum öyle değil.
Bu da hiiiiiç iyi değil… Ya sınıfların öğrenci sayısı???
Öğretmen başına düşen öğrenci sayısında OECD 2019 verilerine göre Hindistan ve Endonezya’dan sonra geliyoruz. Verilen eğitim 30 kişiye yetiyor mu aynı sınıfta??? Üst Sınıf sayısı 30 idi covit öncesi devlet okullarında…Öğretmen butik eğitim veremez ise o öğrenci nasıl öğrenecek? Özellikle de İngilizceyi…? Şimdi bu devenin neresini düzeltmeye başlasak acaba?????
Öğretmenim, canım benimmmm!
Kutlamalar harika. Ama kutlamaların ilk önce huzurlu bir ruha ihtiyacı var. İçinde huzur yokken sen nasıl duyacaksın davul zurnayı? Anlamak için sivrisinek sazı, huşu gerekli, öyle değil mi?
Covit ortamı da üstüne tüy dikti tabi…
Şimdi alkışlarla kutladığımız öğretmenlerimiz, ana sınıfları dolduran bebekler için de kendileri ve aileleri için de endişeliler! Çünkü çalışan Anne ve Babalar için ana sınıflar açılmak zorunda kaldı. Öğretmenler de işlerinin başına geçmek zorunda kaldı. Bu bir domino taşı meselesi işte. İşe gitmek zorunda kalmak… O ilk domino taşı nerede düştü? Onu bulmak gerek belki de.. Yanlış anlaşılmasın, bu domino taşı, küresel olarak böyle düşüyor… Dünya, sokağa çıkma yasağını kaldıramıyor, bu artık çok bariz görünüyordur umarım hepimize(!) Yoksa yapılacak iş, tam izolasyon! Ama olabiliyor mu? Sokağa bakmak, cevabı bulmaya yetecektir… Ya da sokakta yürüyor olmak……..:
24 Kasım Öğretmenler Günü adına, tüm öğretmenlerimin ellerinden öpüyorum…
Ben çok değerli öğretmenler tanıdım eğitim hayatım boyunca. Şanslıyım! Ya da benim zamanımda öğretmen olmak da öğrenci olmak da daha kolaydı??? O zamanlar kapı önlerinde sadece simit satarlardı mesela. Bugün olduğu gibi bağımlılık yaratan maddeler değil…..
Öğretmenler Günü’de bunlar da konuşulmalı, evet!
Çünkü şimdilerde öğretmenlerle öğrenciler birbirine girebiliyorlar. Kötü maddeler de işin içinde girdiğinden, akıl fikir yok artık o güzel sınıflarda…. Herkes tehlikede! Buna çok ama çok DİKKAT lütfen… Çok değerli İNSAN… Satan da satmasın… Alan da almasın… Şu dünyaya yakışalım masmavi… Kıymayalım ne kendimize, ne de çevremize… Birlikte toparlanalım bir an önce….. Şu domino taşı artık, doğru taş ile başlasın diğerlerini devirmeye…..
En güzel aşkların mektuplarını yakalayanlar da öğretmenlerindi, kırık notlar verenler de…
Tebeşir tozlu elleri, yıllar sonra özlenir olur… Gözlerinde dolarlar, yüreğinde coşarlar sessizce…. Büyüdüğünü anlarsın, aynada öğretmenlerin kadar görmeye başladıkça kendini:) Ah bizim güzel öğretmenlerimiz:) Siz öyle değerlisiniz ki! Şartlar ne getiriyor ne götürüyor hep tartışılıyor bunlar. Her dönem de bu dönem de tartışma bol. Ama belki de en zor şartta başarabilmektir, gerçekten başarmak. Buradan bakınca siz, kahramanlarımızsınız! Atamalardan başlayan maceranızla, sonuçlarda verdiğiniz emeklerinizle sizler gerçekten başımızın tacısınız!
Dilerim nice nice Öğretmenler Günü görelim hep beraber!
Bu günlerde malum, en değerli şey sağlık:) Ben de her bir öğretmenimize önce sağlık diliyorum. Sağlıkla birlikte tüm güzellikleri diliyorum her birine. Ellerinden öpüyorum saygı ve sevgilerimle. Baş öğretmenimiz Mustafa Kemal Atatürk’ü de bu anlamlı gün adına en derin saygı ve sevgilerimle anıyorum huzurlarınızda… Veeeee elbette ki Anneler, Babalar! İlk öğretmenlerimizin de ellerinden öpüyorum elbette en derin saygı ve sevgilerimle…
Annem….
Benim, 9 ay içinde olmak üzere, şimal yıldızım oldun… Aydınlığın, karnında hissettiğim ışığınla hep yaşam verdi bana. Şimdi sadece ruhunda sarılı sevgin. Dokunamadığı boyutunda, senin her bir zerrenden öpüyorum sevgimle, saygımla… Benim ilk öğretmenim, benim yaşam boyu öğretmenim, benim her boyutta öğretmenim… Senin de Öğretmenler Günün Kutlu Olsun Neziha Öğretmenim….
Nice güzel günlere hep birlikte ulaşmak dileğiyle benim yürekten sevdiğim canım Öğretmenlerim…..
YAŞAM ARZU'SU 