Dün Gece Yazdıklarımla Günaydın Diyorum Sana Tatlı Bakışlarım:)

Patlamış mısırın kokusu vardır, tarçınlı sahlep kokusu, bir de fırından henüz çıkmış kekin kokusu… Hayatın yolunda gittiğini ölçmek mi istiyorsun? O zaman şöyle bir kokla havayı. Nasıl? Koku alabiliyor musun? Ya da koku bulabiliyor musun diye mi sormalıydım acaba?:) Öyle kolay değil her ikisini birlikte bulmak. Kokular vardır buran buram ama senin içinde hayat yoktur. Alamazsın ne kokuyu ne de tadını hayatın… Ya da içinden gelmez bu kokuları var etmek ya da var olana gülümsemek…

Annem ortasında marmelat olan bi damlacık kurabiyeler yapardı..

Hep derim ya Annem pasta börek annelerinden değildi:) Ama yaptı mı da tam yapardı işte hammmm işlerini:)) O kurabiyeler öyle güzel olurdu ki.. O zamanlar salon denilen bir bölüm vardı evimizde, pek de girilmeyen:) Annem kurabiyeleri yapardı, salondaki masanın üzerine tepsiyle bırakırdı.. Kurabiyeler orada kendilerine gelirlerdi. Soğurlardı falan:) O sırada çay demlenirdi. Beş çayına anlık verilebilir siparişlerden koşan katkılı zehirler yerine, Annemin mis ellerinden lezzetler eşlik ederdi. Ama o nasıl bir eşlikti ama nasıl eşlik! Doyamazdık, tıka basa yendiğimiz halde kurabiyelere:) Zaten sadece bize kadar olurdu koca tepsi:) Akşama evde tatlı bir koku kalırdı ancak kurabiye kurabiye, kurabiyeden geriye:))) Zaten bizden başka da seven yoktu bu hammmm işlerini:) Canımıza değerdi hayat…

Mısır patlattım az önce!

Ev neşe koktu. Oğlum seviyor diye organik etiketli cin mısır evde olmaz ise olmazlar listesinde:) Artık bilemiyorum ki GDO lu mu? Elimden geleni bu. Organikse, at sepete.. Yine de çok sıklıkla patlatmıyoruz mısır tanelerini ama çalıyoruz da oynuyoruz da:) “Vur patlasın, çal oynasın!” demişlere uymuyor değiliz yandan da olsa:)))))

Akşam süzülüyor çam ağaçlarına…

Camın kenarında yine izliyorum dünyayı. Günün renkleri karanlık ile uykuya geçiyor yavaştan. Fotoğrafçıların dedikleri mavi saatlerden geçtik az önce. Camlarda yeni yıl sevimlisi ışıklar cıvıldıyorlar. Seviyorum Aralık ayını:) Hem doğduğum için hem de “Yeni bir yıl geliyoooooor!” güzellikleriyle dolduğu için şu mavi ve fani dünya. Bakıyorum camdan, neşeli evlere gülümsüyorum hiç tanışmadan. İnanıyorum ki gülümseyişimin enerjisi uğruyor komşulara:) Beni gülümseten sebep, güzel yeni yıl ağaçlarının ışıkları olduğuna göre, bu doğru olmalı:) Yani enerjileşiyoruz böylece habersizce:) Eee bu yüzyıllar böyleymiş meğer:) Yakında telepatik iletişimlerden çokça bahsedilir olacak kanısındayım zati:)

Yeni yıla günler kala, Nişantaşı’na da giderdik Annemle…

Malum, yeni yıl deyince Nişantaşı’nın cicisi bicisi hemen akla gelir. Öyle ışıldar ki Aralık geceleri Nişantaşı’nda, kendini harikalar diyarında hissedersin. Sanki sihir tozları serpilir tependen aşağıya. Başka bir cazibesi vardır Nişantaşı’nın eski yıla verilen veda ve yeni yıla adanan hoşgeldin töreninde:) İşte biz de Annemle giderdik her sene Aralık’ta mutlaka. Haricen pek gitmezdik otopark sıkıntısı dolayısıyla:) Ah be.. Bir Nişantaşı bir de Bağdat Caddesi.. Annemin kıymetlileridir hep buralar… Şimdi cadde de başka güzel yanıyordur ışıklar, yeni yıl ruhuyla… Hepsine selam olsun bakalım… Selam olsun Annem.. Dilerim ışıklar içindesin.. Her an… An be an…..

Perşembe yazım bu defa Çarşamba gecesinden yazıldı:)

Yeni günde muhtemel yağmurlu bir pencereye geriniyor olacağız:) Göğün yüzüne gülümsemeyi sakın unutma olur mu? Gözbebeklerinde rengarenk sevinç ışıkları yansın. Sadece Aralık ayına uymaklık değil, o gözünün feri hep, ömürlük ışıldasın. Bekleme aşık olmayı:) Zengin ya da mezun ya da sapasağlam olmayı! Gülümsemek için işlerin yolunda olmasını beklemek, aşırı talihsiz bir bekleyiş! Asıl işler yolunda gitmediğinde güleceksin ki her şey yoluna girsin! Sen gülümse ki yaz çabuk gelsin:) Hadi prensim, prensesim:) Bana gülümse:)

Çok mutlu, tatlı, “Yeni yıl!” bir Perşembe olsun:) Bugün tüm sihir tozları üzerimize yağsın:) Yaaaşaaasıııınnnnnn!:)