Bir Çarşamba uzanıyor ömrümde. Günlerden, Annemin gittiği gün... Yıl farkıyla bugün, daha mutluyum... İnsan ilerledikçe şu hayat denen şeyin içinde, tarihleri başka bir algıyla kabul ediyor nefeslerine. Günlük tutar mısın? Bir yerlerde notların olur mu? Fotoğraflarında tarihler var mıdır? Arşivci misin? Kendine ait izler biriktirir misin yani? Öyle ama öyle önemli ki... İzler... İzlemek için … Okumaya devam edin Özledim… Özlüyorum… Özleyeceğim…
1 Nisan... Şaka değil... Geçen seneydi... 31 Mart 2020... Yoğun bakım denen yerde, Annem vardı. Oysa biz hastane yanından hızlı geçmeyi severdik... Ve dua da ederdik, hastalara şifalar olsun diye... Annem yoğun bakım denen, bakımın makinesel yoğunlukta yapıldığı, bakışı dokunuşu eksik bir yerdeydi son defa... Yoğun değil, kimseler Anneme bakmıyordu orada gözünün ucuyla bile... Sadece … Okumaya devam edin 1 Nisan 2020’de Duran Yüreğim, Annem İçin….
Saat 02:51. Ben bebekken uyumazmışım Annemle barışmadan. Küsülür mü ki hiç bebeğe? Değil... Annem işte yorulunca, alırmış Anneannem beni kucağına. Ama ben uyumazmışım işte öyle. Anneannem dermiş anlayıp da Anneme.... “ Al şunu al da uyusun... Sen sevmeden uyumuyor biliyorsun.... “ Annem alırmış beni kucağına hemen... Uyurmuşum... Uyumuyorum Annem... Sen sevmeden uyumuyorum... Hayatta siz siz … Okumaya devam edin Sen Sevmeden Uyumuyorum Hala…
YAŞAM ARZU'SU 