Etiket: #özledim
-
Özledim… Özlüyorum… Özleyeceğim…
Bir Çarşamba uzanıyor ömrümde. Günlerden, Annemin gittiği gün… Yıl farkıyla bugün, daha mutluyum… İnsan ilerledikçe şu hayat denen şeyin içinde, tarihleri başka bir algıyla kabul ediyor nefeslerine. Günlük tutar mısın? Bir yerlerde notların olur mu? Fotoğraflarında tarihler var mıdır? Arşivci misin? Kendine ait izler biriktirir misin yani? Öyle ama öyle önemli ki… İzler… İzlemek için…
-
Ey Yaz Sen Nerdesin..?
Deniz dursun karşımda Yastık üstü gözlerimden görünür kadar uzağımda Kirpiklerimin arasından ışısın gün Tam açılmadan gözlerim Adım adım denize yürüyeyim Ayaklarıma dokunsun tuz önce İlerleyeyim Ve diz kapaklarım ürperirken Atayım kendimi suya şöyle Sırt üstü uzanayım suya hatta Deniz kaldırsın beni tüm gücüyle Kendimi denizin kollarında öyle hafif hissedeyim Çeşmeden kadar bir suyla değil Böyle…
-
Tık…
Issızlığı dinliyorum. Yeni güne kalan dakikaları, az perşembenin. Dışarıya 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı için astığım bayrağın cama dokunuşları, gece rüzgarının ritmi oluyor bu sessizlikte. İnsan sessizliği açınca iyice, her bir tıkı duyar oluyor. Genleşen bir pet şişe birden ses veriyor mesela:) Ve insanı bazen minicik bir ses, nerelere götürüyor…. O zamanlar, ayrı…
-
Hiç Kırık Tuttu Bu Sabah… Manzaralarımı…
Sen içini gördün mü hiç kendinin Sırlı duvarlarından geçtin mi bir ızgara vakti Anasonla bağlanmış mutluluklara güldün mü tıkana tıkına Sövdün mü hiç sen rüzgara, dudaklarını ısıra ısıra Kollarını güçsüz hissettin mi? Yırtmak istedin mi gümüşe dönmüş tarlaları Artık dokunabildiğin güneşi Kendi yaptığın bir tuvalde….? Dumanın mi kesildi senin bir öğle? Habersiz mi bıraktın yoksa…
-
Tatsız…. Tuzlu…
Dokunuyorum sana dokunmayan bulutlara Akşamın üzeri bir vakit Bakışının yeşili eksik dünyanın tadı Tuzdan varılmayan kaf dağı Gözümden bir şarıl kopuyor Yüreğimden yalnızlık… Açıyorum bir şarkı Demlenemiyorum sensiz…… Öyle geçiyor işte saatler özensiz Martılar falan Şiir tutuyor dibi dünyanın… Elim kolum yokluğun… Yokluğun atıyor sol yanım… Dokunuyorum sana dokunamayan bulutlara Sonra gece oluyor Sonra yıl…
-
Yalnızlık… Hüzzam Bir Islık…
Eskilerin sesleri nefessiz gökkubbede Dantellerin motiflerince sandık dünya.. Atam bir motifte, Annem diğerinde…. Bulutlardan akarsınız ruhuma, sessizce…. Kalırım böylesi pazar Kala kalırım… Kanmış… Yağmurlu… Soğuk… Dururum yürüdüğümü sandığım yollarda… Yolların hepsi yarım… Sevmelerde… Uykular da…. Ey ruhumun bilinen yüzleri Bu kış kaldırımlarda değilsiniz Sesleriniz varımda Yokumda… Siz… Dilsiz yapıyor beni sizlere sustuklarım Ağlamaklarımdan bıktı şu…
-
Annem…..
Birini kaybedince hayatında… Kendinden çok şeyi de kaybedersin… O biri hayatına ne kadar yakınsa, yani ne kadar uzun süre birlikte yaşadıysanız, o kadar azalırsın o gün… Gittiği gün…… Hayatın yönü birden bocalar. Ne istediğini, ne yaşadığını birden şaşırırsın… Sabah neden uyandığın, günden ne beklediğin çok bilinmezleşir. Saatler anlamsızlaşır… Çünkü saatler hep ona ayarlı akmıştır onca…
-
Sesimi Duyan Var mi…?
Dışardan sesler geliyordu bir bayram. Bizim sitenin hemen yanındaki bir bahçeli evden, kahkahalar yükseliyordu. Bayramlı günlerden biriydi yine. Yatak odamda öylesine uzanmıştım. Sıcak hava molalarımdan birindeydim. Sesler çok mutluydu. Bizim sitede ise tık yoktu. Bizim evde de sessizlik hakimdi… Ses olması için kalabalık gerekti. Gülümsemiştim. “ Ne mutlu “ demiştim. Az sonra kapı çalacaktı, Annemler…
-
Bugün de Hava Pek Bir…….
Rüyamda Annemi gördüm… Canım Annemi… İyi ki rüyalarımız var. Hayırlar olsun inşallah… Seni çok özlemişim……. İnsan için aynı dili konuşabildiği ruhlar öyle önemli ki… Bu kavram hayatında var mi bilmiyorum? Aynı dili konuşmak. Hepimiz aynı dili konuşuyoruz aynı ülkede. Ne kadar anlaşıyoruz? Aynı dünyada en geçerli dil İngilizce. Peki dünya anlaşabiliyor mu bu dille? Anlaşıyor…
YAŞAM ARZU'SU 